2 Gramatyka

ZAIMKI

Zaimki osobowe w formie podmiotowej

CZASOWNIKI

Bezokolicznik

Znak å przed czasownikiem wskazuje na formę bezokolicznikową tego czasownika:

Czasowniki w czasie teraźniejszym

Formę czasu teraźniejszego tworzy się przez dodanie –r do bezokolicznika:

-r dodaje się do bezokolicznika czasownika bez względu na osobę, tj. ja, ty, on, ona, ono, my, wy, oni i one:

Zauważ, że niektóre czasowniki w czasie teraźniejszym mają nieregularną odmianę:

RZECZOWNIKI

Rodzaje

Rzeczowniki norweskie mają trzy rodzaje: męski, żeński i nijaki.

(Rzeczowniki rodzaju żeńskiego mogą mieć rodzajnik en zamiast ei: ei jente lub en jente.)

Opuszczanie rodzajników en/ei/et

W niektórych wyrażeniach opuszcza się rodzajniki nieokreślone en/ei/et:

Rodzajników nie używa się, gdy definiujemy osobę, np. jej zawód lub narodowość:

SZYK WYRAZÓW

Zdania główne

W Rozdziale 1 wspomnieliśmy, że orzeczenie stoi na drugim miejscu w zdaniu, gdy zaczyna się ono od podmiotu:

Orzeczenie stoi zawsze na drugim miejscu w zdaniu, również wtedy, gdy zdanie zaczyna się np. od wyrazu określającego czas lub miejsce:

Pamiętaj, że przez orzeczenie rozumie się czasownik w formie osobowej, czyli czasownik w czasie teraźniejszym lub przeszłym.

Przeczenie

W zdaniach oznajmujących przeczenie ikke (nie), które w norweskim jest przysłówkiem, zwykle umieszcza się po czasowniku:

Inne przysłówki, jak np. også (też, także, również), także umieszcza się po czasowniku:

SPÓJNIKI

Spójniki og (i) i men (ale) łączą zdania:

PRZYIMKI

I czy på?

Główna zasada jest taka:

Wyjątki: Przed nazwami niektórych miast norweskich o położeniu śródlądowym, używa się przysłówka på zamiast i: på Lillehammer, på Hamar. Więcej na ten temat w Rozdziale 5.