12 Wymowa LearnNoW
12 Pronunciation
12 Wymowa
Początkowe sylaby nieakcentowane
W wielu wypadkach w wypowiedziach przed pierwszą sylabą akcentowaną występuje jedna lub kilka sylab niekcentowanych, tzw. «lekkich». Tworzą one tzw. anakruzę i zachowują się tak samo jak sylaby nieakcentowane w stopie: są wymawiane w szybkim tempie, raczej płaskim tonem:
ANAKRUZA | STOPA | STOPA |
---|---|---|
en |
BIL |
|
Zazwyczaj przed pierwszą sylabą akcentowaną występują cztery lub pięć sylab nieakcentowanych, i jak wspomniano wcześniej, są one w zasadzie wymawiane w ten sam sposób, jak sylaby nieakcentowane po sylabach akcentowanych.
Podsumowanie
Czego wymaga się w celu opanowania prawidłowej wymowy norweskiej? Trzeba posiąść umiejętności na różnych poziomach mowy. Posiądziesz je, kiedy będziesz w stanie:
- opanować wszystkie głoski
- wymawiać krótkie i długie samogłoski (które występują tylko w sylabach akcentowanych)
- opanować zjawiska związane z szybkim tempem mowy (upodobnienia, redukcje)
- łączyć słowa, tak by zdanie brzmiało jak jeden nieprzerwany łańcuch
- wymawiać w odpowiedni sposób sylaby akcentowane, tak by sylaby «ciężkie» były wystarczająco zaakcentowane
- zachować jednakowe odstępy między sylabami akcentowanymi
- komprymować (ścieśniać) sylaby nieakcentowane i wypowiadać je płaskim tonem.
Gdy tego dokonasz, twoja wymowa norweskiego będzie najprawdopodobniej zupełnie dobra. Będziesz pewnie mówić z obcym akcentem, ale większość Norwegów zrozumie, co mówisz.
Ostatnia wskazówka
Rytm języka norweskiego jest zbliżony do tego w języku angielskim, niemieckim czy niderlandzkim. Oznacza to, że osoby mówiące tymi językami jako ojczystymi, mogą posługiwać się swoim własnym rytmem mowy mówiąc po norwesku. Jednakże fonetyka i intonacja różnią się, zatem osoby te będą musiały skorygować swoją wymowę.
Niektóre języki, jak na przykład polski i hiszpański, mają rytm mowy różniący się od norweskiego. W tych językach sylaby są jednakowej długości. Jeśli taka wymowa będzie przeniesiona na mowę norweską, zostanie ona odebrana jako staccato (czyli jako seria wyraźnie oddzielonych, krótkich dźwięków), jako że nie wystąpi w niej ściągnięcie sylab nieakcentowanych.